يك دوست معمولي هيچگاه نمي تواند گريه تو را ببيند.
يك دوست واقعي شانه هايش از گريه تو تر مي شود.
دوست معمولي اسم كوچك والدين تو را نمي داند.
دوست واقعي شايد تلفن آنها را جايي داشته باشد.
دوست معمولي يك جعبه شكلات براي مهماني تو مي آ ورد.
دوست واقعي زودتر به كمك تو مي آيد و تا دير وقت براي تميز كردن ميماند.
دوست معمولي مي پندارد كه دوستي شما بعد از يك مرافعه تمام مي شود.
دوست واقعي مي داند كه بعد از يك مرافعه دوستي شما محكمتر مي شود.
دوست واقعي كسي است كه وقتي همه تو را ترك كرده اند با تو ميماند.
پسر کو چک مدتی بودکه به کلاس پیانو می رفت و یاد گرفته بود چند قطعه
را بنوازد.مادرش برای این که اورا در یاد گیری پیانو تشویق کند بلیت یک کنسرت پیانو را تهیه کرد و پسرک را با خود به کنسرت برد. زمانی که به سالن وارد شدند و روی صندلی خود نشستند مادر یکی از دوستانش را دید و پیش او رفت تا گفت و گویی بکنند.زمانی که ان ها گرم صحبت بودند، پسرک با کنجکاوی به سمت پشت صحنه رفت.مادر که از گفت و گو با دوستش فارغ شده بود.به سمت صندلی خودشان بر گشت و با تعجب دید که پسرک سر جایش نیست.در همین حین پرده صحنه کنار رفت و همه با تعجب پسر کوچکی را دیدند که پشت پیانو نشسته و قطعه کوتاهی را می نوازد. در این زمان استاد پیانو روی سن و به کنار پسرک امد و به آرامی به پسرک گفت نترس،ادامه بده و خودش نیز در کنار او قرار گفت و در نواختن گوشه هایی از قطعه به پسرک کمک کرد. او نیز بدون هیچ ترسی به نواختن قطعه ادامه داد.این صحنه تمامی حاضران را تحت تاثیر قرار داد و شرایط بسیار هیجان انگیزی در سالن به وجود امد. حضور در این صحنه درست مثل حضور در عرصه زندگی است.وقتی که احساس می کنیم مورد توجه هستیم سعی می کنیم نهایت تلاش خود را به کار گیریم ، اما هنگامی که احساس می کنیم دست قدرتمندی از ما حمایت می کند ، با اطمینان و اعتماد به نفس بیشتری از زیبایی های زندگی استفاده می کنیم.
تعداد صفحات : 3
سنتور را اگر چه غريبانه مي زنم